Een week op zee. Om mij heen kijkend zie ik donkerblauw water tot aan de einder in alle windrichtingen. In 7 dagen ben ik 1 keer een teken van leven tegengekomen en we hebben 1000 mijl (1800 km) gereisd op uitsluitend windkracht. Het is indrukwekkend. Overdag voel ik mij nietig op deze enorme plas water. Als de duisternis intreedt wordt de wereld beperkt tot alleen het schip. Terwijl we ons voortbewegen zijn het de sterren die de nacht grootsheid geven. Het geeft veel rust om op deze manier te reizen. Toegegeven, het kost meer tijd maar vergelijk het eens met vliegen. De haast om in te checken, de stress om niet te vroeg op Schiphol te zijn maar ook weer niet zo laat dat ik het vliegtuig mis. Negen uur later word ik dan gedropt in een compleet andere wereld en andere tijdzone. Hier gaat alles heel rustig. We verplaatsen ons met een snelheid van 7 knopen (7 zeemijl per uur, ongeveer 12,5 km/uur). Dus in een dag kom ik ongeveer 160 mijl (290 km) dichter bij het einddoel. We passeren op ons dode gemak 2 tijdzones van 1 uur. De noordoostpassaat duwt ons voort in zuidwestelijke richting en geeft ons als enige actie ongeveer 1 kleine koerswijziging per dag.
Ik verwonder mij over de golven en de wind. De oceaan kan het ene moment vrij rustig zijn en dan uit het niets nemen de golven in hoogte toe en komen we in een stuk waar het schip danst op de deining. Op de golf kijk ik ver weg naar de horizon, in het dal zie ik alleen maar water om mij heen. Turend over het water springt een grote school vliegen vissen voor de boot weg. Het zijn ware luchtacrobaten die enorme einden kunnen vliegen. Vogels komen nieuwsgierig kijken naar ons vanuit de lucht. Het dichtstbijzijnde land is 1000 mijl weg dus ze zijn een flink stuk uit de buurt. Ik geniet van de speelsheid van dolfijnen of de loomheid van grienden die ons begeleiden. Hoe moet dat geweest zijn voor ontdekkingsreizigers die de wereldzeeën bevoeren, of de slaven die over deze route vervoerd werden naar Suriname? Ter voorbereiding op Frans Guyana bekijken we Papillon. Het transport over zee naar Frans Guyana roept nu veel herkenning op. Gelukkig reis ik in relatieve luxe. We hebben elke ochtend vers brood en koken in avond. En ondertussen laat ik mijlen en tijden onder mij doorglijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten