Foto's van Duivelseiland

Dolfijnen voor de boeg van de Pooh

Aapjes op Duivelseiland

Militair hospitaal

Duivels eiland zelf, rechts tussen de 2 palmbomen ligt 1800 mijl verderop Kaapverdie

We did it!

Ara boven duivelseiland

Boskonkoni (agouti)

Happy hour; vlnr Hennie, Sjoerd, Jacqueline, Yorick, Thys, Emile et moi

Dag 20 – Einde van de reis

Vandaag is het immigratiedag. Om 8 uur zijn we bij de taxi. Pash brengt ons eerst naar de vreemdelingendienst. Daar aangekomen is het erg druk. Buiten staat een beambte te roken en we vragen waar we moeten zijn:”Even mijn sigaretje oproken dan kunt u met mij mee”. We hebben een crewlijst nodig maar die hebben we niet bij ons want dat was niet nodig volgens de MAS. “Mogen we een lijst met de hand schrijven?”. Dat mag, we krijgen 4 velletjes, en 3 carbonpapiertjes (voor de jongere lezers, doordrukvelletjes) en schrijven de lijst. Hennie stempelt deze af met een stempel van de Pooh. We krijgen stempels in ons paspoort en mogen nu naar de stand om een touristenkaart te kopen. Pash wacht op ons voor 60 SRD per uur (ong 15 euro) en brengt ons naar de stad. Daar zijn we direct aan de beurt en kopen we voor 20 euro/25 USD pp een touristenkaart. Nu kunnen we terug naar de vreemdelingendienst aan de rand van de stad. Ondertussen heb ik gebeld met een verhuurbedrijf om een busje te huren. Dat is beschikbaar. Na de stoelendans tussen vreemdelingenpolitie en consulaire zaken brengt Pash ons naar Meerzorg en halen we de auto op, het is een 7 persoons Noah. Ik ken het model want vorig jaar heb ik met mijn broer en zus met partners Brownsberg bedwongen. In de naastgelegen rotitent eten we roti of belegde broden (zoals de Surinamers zeggen). Dan stappen we in onze fonkelnieuwe (want 10 jaar oude) Noah en rijden terug naar het hotel. Sjoerd, Emile en Jacqueline gaan van boord vandaag. Emile vliegt terug en Sjoerd en Jacqueline verblijven nog een paar dagen elders in Paramaribo. Vandaag zullen ook Phyl en Yvonne en Max en Thom komen. Omdat Emile toch naar Zanderij moet besluiten we als verassing om ze op te halen. Neef Frank zou sowieso gaan en die verwachten ze. Onderweg brengen we Sjoerd weg en lopen we hopeloos vast in het verkeer waardoor we er anderhalf uur over doen. Als Emile aankomt is de vertrekhal leeg en blijkt de check-in gesloten. Emile kan waarschijnlijk nog mee maar zonder bagage. Die nemen we dus mee terug. Snel gaan we naar de aankomsthal. We vinden Frank en wachten op onze vrouwen en mijn kids. Rond half 8 kan ik Yvonne, Max en Thom eindelijk weer in mijn armen sluiten. Zij zullen nog een nacht de Pooh slapen en meevaren naar Domburg. Daarna gaan we naar neef Frank en Elvy om Kerstmis te vieren met de familie.

’s Avonds heeft Thys mooie afsluitende woorden voor Hennie en Yorick. We hebben een prachtige tocht gehad met indrukwekkende momenten. Uiteindelijk kom je in een ritme en kan de rust over je dalen. Ik kreeg ooit het advies om een week in een klooster te zitten. Dat gaat me wat ver maar dit komt er dicht bij en geeft grote innerlijke rust. Het is een bijzonder ervaring om dagenlang op de oceaan te varen en ik kan het iedereen aanraden. Voor allemaal een goede kerst een een fantastisch 2013.

Etienne

Dag 19 – Paramaribo

’s Avonds dineren we op Frederiksdorp. Marcel Hagemeijer van Frederiksdorp komt aan er het eind van het diner bijzitten. Vroeger was de plantage in bedrijf en had men veeteelt. Eind jaren 80 is men gestopt en overgegaan op toerisme. Hij licht de economische en arbeidsmarktsituatie toe in Suriname, waar 60% van de 500.000 zielen ambtenaar is. Duidelijk wordt dat ondernemen met personeel niet eenvoudig is. We spreken met hem over de mogelijkheden om vertrekkers (zeilers) die naar Suriname reizen aan te trekken. Als we over de natuur spreken zegt hij dat de kaaimannen in de poelen van de achtertuin zitten. Dat willen we zien dus maken we een kleine expeditie met zaklampen en zien al gauw 3 kaaimannen, 2 kleintjes en 1 van ongeveer een meter. We nemen afscheid en slapen aan boord van de Pooh.

’s Ochtends kijken en luisteren we naar het ontwaken van de natuur, natuurlijk horen we de Grietjebie maar we zien veel andere volgens waaronder papegaaien overkomen. Hennie wil met het inkomend tij nog een stukje expeditie varen en kijken of we plantage Alliance kunnen bereiken. Het laatste stuk moeten we een kleine zijarm van de Commewijne op. De Pooh voelt dan wel groot aan. Door de bocht zien we Alliance liggen en net voor de hoogspanningskabels over de rivier draait Hennie de Pooh en leggen we aan op de hoofdsteiger. We trekken wel bekijks. Wandelend door het grotendeels Javaanse dorp zien we eenvoudige houten huizen van de arbeiders. Het originele plantagehuis wordt gerestaureerd. We worden aangesproken door een Javaanse man die in zijn deur staat en raken aan de praat. Hij werkt op de (citrus)plantage maar heeft nu verlof. In zijn tuin staat een boom met pompelmoes en we plukken er een om te proeven. Erg lekker en fris. In het lokale winkeltje kopen we eieren en een blikje champignons voor een dikke omelet. Met het tij mee varen we terug naar de splitsing tussen de Commewijne en Surinamerivier en varen richting Paramaribo. Aan de rechteroever zien we Fort Zeelandia opdoemen. Volgens de Maritieme Autoriteit Suriname moeten we ons melden bij de Nieuwe Haven. Daar aangekomen wordt niet gereageerd op onze oproepen en varen we uiteindelijke terug naar Hotel Torarica waar we voor anker gaan. Achter ons ligt een Nederlander met een mijnenveger van 40 jaar. Hij heeft horrorverhalen over de immigratieprocedure en de kosten die het hotel vraagt voor gebruik van de faciliteiten (40 USD pp). Even overwegen we om naar Domburg door te varen maar Yorick en Sjoerd gaan aan wal om te spreken met het hotel. Bij terugkomst blijkt het reuze mee te vallen. Men vraag 50 USD per schip en dat lijkt ons heel redelijk. We gaan aan wal, spreken met een taxichauffeur met een busje af dat hij ons morgenochtend om 8 uur oppikt. Dan gaan we chinees eten bij Palm Palace dat ik nog ken van het feest van mijn tante vorig jaar.

Dag 18 – Aankomst in Surinam

Tijdens de wachten moeten we alert zijn. We varen ongeveer 25 mijl uit de kust en komen veel vissersbootjes tegen. De meeste voeren geen AIS maar gelukkig wel licht. Inmiddels zeilen we weer met 6 knopen. Tegen de ochtend varen we aan de wind richting de monding van de Suriname rivier. Als eerste teken van land krijgen we weer GSM ontvangst. Langzaam doemen de boeien op die ons wijzen op de monding van de rivier. Het water van de oceaan is troebel door het sediment dat afgevoerd wordt. Iedereen aan boord is gespannen en wil meemaken dat we Suriname binnenvaren. We realiseren ons ook dat het einde van onze tocht in zicht is. Om half 11 varen we langs Braamspunt de Surinamerivier op. Ik vind het een heel bijzonder moment om op deze manier Suriname binnen te varen. Mijn opa moet uit China zo aangekomen zijn. Eind jaren 50 vertrok mijn vader in omgekeerde richting naar Nederland en vandaag arriveer  ik via dezelfde route in Suriname. Ik ben zeilend vertrokken uit Afrika en gearriveerd in Zuid-Amerika. We zien fregatvogels boven het schip en veel vissers. Yorick hangt met zijn voeten uit het gangboord en een grote vis springt op en hangt bijna aan zijn voeten. Dat gaat gemakkelijker dan onze jacht op tonijn van de afgelopen weken.

Bij de splitsing van de Suriname rivier en de Commewijne rivier gaan we aan bakboord de Commewijne op. We zien precies op de punt Fort Nieuw Amsterdam liggen, dat bedoeld was om de achterliggende plantages te verdedigen. Ik heb druk App verkeer met mijn nicht Elvy en neef Nick. We naderen Margerita en de volgende steiger is Frederiksdorp. De Pooh wordt afgemeerd op bij de hoofdsteiger van Frederiksdorp en we zetten voet op Surinaamse bodem. We hebben er 15 dagen over gedaan en de afstand vrijwel volledig op zeil afgelegd. We lopen de gerestaureerde plantage open en worden ontvangen door mijnheer Hagemeijer, de eigenaar, die al van zijn zoon had gehoord dat een groot zeilschip aan het aanmeren was. De djogo’s komen op tafel en we toosten op de behouden aankomst. Dan hoor ik mijn naam roepen en zie ik mijn nicht Elvy, neef Nick, en neef Mike met Helen aankomen lopen. We begroeten elkaar hartelijk. Ze zijn volledig op de hoogte van alle avonturen via de blog. Ze maken kennis met de andere opvarenden en vertellen honderduit over Suriname. Ook mijn vader had via WhatsApp al iedereen welkom geheten in zijn geliefde Suriname. Men is unaniem van mening dat Frederiksdorp een prachtige plek is. Mijnheer Hagemeijer heeft voor ons later op de dag een kamer beschikbaar waar we kunnen douchen met zoet water! Wat een verwennerij. We lopen via de plantage naar Margerita waar we nog wat drinken en genieten van het rustige leven dat de meest Javaanse bewoners genieten. Dan terug naar Frederiksdorp om te hangmatteren en uit te rusten. Vanavond zullen we daar ook eten. Morgen gaan we naar Paramaribo om in te klaren en dan door naar Domburg.

Dag 17 - 17 dec

Na al onze middagdutjes ga ik met Yorick terug aan wal om het vuilnis weg te brengen.
We wassen af in zeewater. Al het organische afval gaat overboord. Alles wat niet afbreekbaar is houden we aan boord. We hebben 2 vuilniszakjes met voornamelijk plastic etc. Niet slecht voor bijna 2 weken en 7 man. De andere belangrijke boodschap is bier.
We zijn vergeten bier koud te zetten gisteravond dus halen we koud bier op de wal. Uitgerekend hier kunnen we uitsluitend Heineken krijgen.
Terug aan boord is het weer happy hour met een chipie en een biertje. We eten de witte tonijnmoten met wat rijst en brood en als toetje vruchten uit blik. Deze tonijn is heerlijk en ongelofelijk zacht, veel mooier dan de gestreepte tonijn die we eerder hadden.
Tegen 1 uur lichten we het anker en zetten koers naar Suriname. Er is weinig wind en we motoren de nacht uit. Aan het begin van de ochtend trekt de wind wat aan en met genaker, grootzeil en bazaan halen we een tijdje bijna 6 knopen. De oceaan is glad als een spiegel en de koperen ploert brand ongenadig op de dekken. Als de wind dan ook inzakt wordt het smoorheet aan boord en zo vlak bij de evenaar zijn er weinig schaduwplekken behalve in het hondenhok.Ik zoek elk schaduwplekje op en desondanks kleur ik rood (ok, ook vergeten te smeren, ja ik weet het Yvonne, stom).
Op de motor gaat het verder. We spelen met de sextant en Hennie laat zien hoe je de zon kunt schieten en positie kunt bepalen als de Amerikanen zouden besluiten GPS even uit te zetten. Geregeld krijgen we bezoek van sterns. Ze vliegen een tijdje rondjes om de boot om dan te constateren dat er niks te halen is. Ik vermoed dat ze hetzelfde doen met de vissersboten waar de kans op succes groter is. Volgens de navigatie is het nog 13 uur varen tot de buitenste boei van de Suriname rivier. We hopen op wind en een verkoelende regenbui.

Dag 16 - Land in zicht!

Tegen 4 uur zien we de lichten van Iles des Salut, Frans Guyana.De zeilen worden gestreken en het laatste stuk gaat op de motor in rustig tempo zodat we bij daglicht kunnen ankeren.Tegen 7 uur wordt het anker uitgeworpen en liggen we tussen Ile Royale en St Joseph aan de lijzijde van de eilanden. Ik lig op dat moment nog te slapen. Als ik tegen 9.30 in de kuip kom zie ik de palmbomen van Ile Royal. 
Er liggen nog enkele schepen voor anker, vnl Brazilianen.We hebben ook telefoonbereik dus als snel wordt er gebeld, smst, appt. Ik bel met Yvonne die bij mijn ouders zit samen met mijn oudtante uit Hamburg die over is. De eerste app die ik zie is dat de oudste zus van mijn moeder is overleden. Yvonne wilde het me niet vertellen. Emile krijgt eveneens naar bericht, zijn vader is overleden. Het voelt heel dubbel voor hem omdat hij het reizen van zijn vader heeft maar nu ver weg zit. Hij zal bij aankomst in Suriname direct terugreizen naar NL.
Met de rubberboot gaan we aan land. Na bijna 14 dagen op zee eindelijk vaste wal onder de voeten. Het eiland is prachtig en nu een natuurreservaat. We zien diverse oude gebouwen soms gerestaureerd. Bovenaan het eiland vinden we de Gendarmerie, de kerk, het ziekenhuis (vervallen) en enkele barakken. Wandelend over het eiland zien we apen, boskonkonis en papagaaien. Aan de andere zijde vinden we een hotel met bar!
Heerlijk, we drinken ijskoud Heineken en eten spareribs als lunch. Het uitzicht is fenomenaal. We kijken in oostelijke richting uit over onze route van 1800 mijl en op de voorgrond ligt Duivelseiland zelf.
Na de maaltijd wandelen op ons gemak terug en gaan weer aan boord.
Vanavond zullen we vertrekken naar Suriname waarover we ca 30 uur zullen doen.

dag 15 15 december

We hebben hondenwacht. Rond 4 uur voelen we de wind aantrekken, vreemd genoeg uit het NNW. Zodra het licht wordt gaat de motor uit (we hebben de afgelopen 24 uur gemotord) en hijsen we grootzeil en genua.De laatste vervangen we al snel door de genaker.Aan bakboordzijde zien we een squal en we verwachten dat die deels over ons gaat komen. Uit voorzorg strijken we het grootzeil. Als de eerste regendruppels vallen halen we snel de genaker binnen. Dat is een groot bol zeil van tamelijk slap doek. Met drie man zitten we op het voordek en zodra de genaker wordt gestreken halen we met 3 man als een gek het doek binnen.We zijn al goed op elkaar ingespeeld. Het lijkt weer tijd te worden voor een zoetwaterdouche.In het rif van de bazaan vangen we water op dat keurig naar de mast loopt. Daar kun je goed douchen.Na het douchen vullen we de teil en de puts en aan 7-tal flessen met heerlijk zoet water onder het mom, how to survive mid-ocean. Alhoewel mid-ocean. Inmiddels zijn we op bijna 100 mijl van Frans Guyana,
we verwachten daar in de vroege ochtend van zondag de 16e te arriveren.Wat zal het vreemd zijn om na bijna 2 weken weer vaste wal te zien. Na de douche probeer ik met Emile te op te drogen in de kuip als het opklaart maar we koelen toch flink af en duiken naar binnen. Ik zit net in het hondenhok als ik een vin van een dolfijn zie.Dan nog een en nog een. Plotseling zijn we omringd door een enorme school dolfijnen waartussendoor ook grienden zwemmen.We sprinten allemaal het dek op dat nog spekglad is door de regen.Op de voorplecht bewonderen we de dolfijnen die capriolen uithalen net voor de boeg.We maken veel foto's en filmbeelden waarbij Yorick de GoPro inzet om ook onder water beelden van de dolfijnen te maken. Die lukken goed. De dolfijnen blijven ruim een half uur rondom de boot dartelen. Als ik binnen naar de foto's kijk zie ik een dolfijn van de boot af zwemmen. Hij maakt enorm hoge sprongen boven het water uit en we kijken hem allemaal na.
Na de bui trekt de wind lekker aan en gaat het met genaker, grootzeil en bazaan algauw 7 knopen. Over 13 uur zullen we er zijn volgens de boordnavigatie. De dag blijkt nog een verassing in petto te hebben want we vangen een prachtige witte tonijn van ongeveer 50cm en 3 kilo. Dat wordt veel tonijn eten want moten van de gestreepte tonijn van gisteren liggen nog in de koelkast. Het vlees van de gestreepte tonijn is heel donker en dat van de witte tonijn (je raadt het al) veel lichter. We gooien de lijn maar even niet meer uit want meer tonijn kunnen we niet op. Het is ook hollen of stilstaan. Tussendoor ziet Thys ook nog de grote gewaaierde rugvin van een zeilvis boven het water komen. Eind van de middag komen een paar grienden nog kort langszij. Wat een topdag hebben we.
Tijdens het happy hour eten we sushi van de witte tonijn. Het is enorm zacht en smakelijk.
Het avondmaal bestaat uit teriyaki rijst met doperwten en boontjes en moten gestreepte tonijn. Het is inmiddels donker en 60 mijl van de kust komen we in het donker veel vissertrawlers tegen. Gelukkig hebben ze allemaal AIS en zien we ze op het waarschuwingsscherm. Wij hebben nachtwacht en we verwachten op dat moment te arriveren bij Duivelseiland.

Dag 14 - 14 dec

Het is strak blauw en al warm als ik om 8 uur wakker word. We proberen met de genaker gang te krijgen maar het is hopeloos. We zitten in de doldrum zone met nagenoeg geen wind. Om ons te tarten zwemt een grote vis (formaat tonijn) lui met ons mee aan stuurboord. We proberen met een apart lijntje de vis te vangen maar hij dolt ons. Hennie kijkt de motor even na, er zit water in het filter. Na een korte onderhoudsbeurt is het klaar. Alle zeilen worden gestreken en we stromen met een gangetje van 1 knoop. Tijd voor een mid-ocean dip, heerlijk want het is al erg warm met zo'n 30 graden. We duiken en springen van de boot in het diepblauwe verkoelende water. Achter de boot hangt een lijn want ondanks het slakkengangetje kun je snel de boot verliezen. We snappen hoe gevaarlijk het kan zijn als je van boord raakt als het schip op snelheid is met gehesen zeilen. Eer dat de zeilen gestreken zijn en het schip is gekeerd bent je een paar mijl verder. Ook nu moet je nog doorzwemmen om de trap op het achterdek te bereiken. Na deze dip zoeken we de schaduw van de zeilen of de kajuit op om te lezen. Yorick heeft met zijn GoPro camera beelden boven en onder water gemaakt van onze zwempartij die we bekijken. De duik van Thys staat er fantastisch op. Ook de vis die langszij zwom is gefilmd onder water. Gisteren hebben we maar 100 mijl afgelegd en vandaag maken we op de motor ongeveer 5 knopen dus veel meer dan 100 mijl zullen we niet doen. Met deze snelheid zullen we pas zondag of maandag Frans Guyana bereiken. Om 5 uur hebben we happy hour (bier en chips) en uit balorigheid zingen we met zijn allen Happy Hour to you. Thys gaat een paella maken en daar gaat bij voorkeur konijn in. Dat wordt wat lastig op zee maar tonijn is ook goed. Tot onze grote verassing hangt er een bonito tonijn aan de lijn. Ik haal 'm samen met Yorick binnen. We denken dat-ie er al een tijdje aanhangt want veel strijd levert het beest niet. Een klap met de hamer is voldoende voor een genadige dood en Hennie snijdt 7 moten van het donkerrode vlees, een deel gaat in de paella en van het staartstuk eten we sushi met teriyaki saus. Verukkelijk! Het ziet er naar uit dat we de aankomende 2 dagen ook geen wind hebben dus voorlopig blijven we nog even motoren. De vrijdagavond film wordt Intouchables.

Dag 13 - 13 dec

De dag start mooi, verspreide wolken en een zonnetje. De wind houd niet over met maximaal 10 knopen. We gaan de genaker bijzetten. We helpen met zijn drieen om dit zeil formaat appartement (125 m2) bij te zetten. Daarnaast staat de genua met 80 m2. Yorick en Hennie hijsen het grootzeil met noodtuigage. De top wordt omgeslagen en vanaf de eerste lat wordt het grootzeil gehesen. De val van de bazaan wordt gebruikt om extra versteviging naar achter te geven zodat het zeil niet teveel doorslaat naar voren. Dat is nog eens 70 m2 zeil. De bazaan wordt ook bijgezet met 1 rif, dat is 60 m2. Totaal hebben we dus 330 m2 zeil staan. We weten daarmee zo'n 5 tot 6 knopen te lopen.
Yorick maakt wentelteefjes als ontbijt.
Yvonne is jarig vandaag en voor het eerst in ruim 30 jaar ben ik er niet haar verjaardag. Ik heb er wel voor gezorgd dat er bloemen komen en het kado was besteld en zou door Max opgepakt worden. 's Middags bel ik met de sateliettelefoon om te feliciteren. Yvonne zit met Max en Thom in de auto, ze gaan uit eten in Utrecht. Het is heerlijk om hun stemmen even te horen. Alles is goed in NL. Ze vertelt ons dat mijn neef Frank plannen aan het maken is voor een uitstapje. Mogelijk kunnen wat opvarenden ook mee. Het plan wordt enthousiast ontvangen aan boord en men is geraakt door de gastvrijheid uit Suriname terwijl we nog moeten arriveren! In de loop van de dag neemt de windsnelheid verder af. Tegen de ondergaande zon, die verdraaid net aan de horizon achter een wolk weet te verdwijnen, strijken we de genaker. Snel binnenhalen is het devies en het lukt om de genaker droog binnen te krijgen. Op genua en bazaan zeilen we de nacht in. 's Middags aten we tonijn (uit blik helaas) salade met kidney beans en dat was zo vullend dat we 's avonds het restant met een soepje en fruitsalade na eten. De nacht is onwaarschijnlijk helder en het aantal meteorieten is overweldigend, van kleine "muggenscheetjes" tot heldere meteorieten met oplichtende staarten. Het moeten er tussen de 60 en 100 per uur zijn. Rond middernacht krijgen we via de marifoon een oproep van een vermoedelijk een franse zeiler die afkomstig is uit Brazilie en op we is naar Tobago. Hij heeft ons gezien op de AIS en vraagt of we meer meteo info hebben. Het is knudde en rond 3 uur is Yorick het zat. De zeilen klapperen en snelheid is onder de 3 knopen gezakt. Alles wordt gestreken en op de motor gaan we de nacht uit. Het lijkt erop dat we in de doldrum zone terecht zijn gekomen.

Dag 12 - 12 dec

Bij zonsopkomst is het bewolkt en zien we grote squals om ons heen. Als snel begint het te regenen maar de wind valt mee. Eigenlijk een uitgelezen kans voor een zoetwaterdouche en binnen de kortste keren staan we met zijn allen in de buitenkuip te badderen. We hebben pret als een stel kleine kinderen. Je koelt behoorlijk af maar het wordt droog en dan gaat het wel. Ik blijf met Emile een hele tijd buiten zitten. We vangen nog meer zoetwater op vanuit het rif in de bazaan en ik doe een klein wasje zodat weer wat T-shirts en ondergoed opgefrist zijn. Dat is wel een nadeel van op zee zijn, bijna alles gaat met zeewater, dus ook was en afwas.
Achter de buien valt de wind weg en zijn we genoodzaakt te gaan motoren. Tegen de middag is de wind terug en gaan we weer. Langzaam klaart het weer verder op en wordt de bewolking gebroken. Met ruim 400 mijl te gaan tot het vaste land gaan de gesprekken steeds vaker over Suriname. De haven bij Domburg laat weten dat de steigers nog niet klaar zijn en tot overmaat van ramp doet ook de WiFi het niet. Ik doe de suggestie aan de hand om eerst een stukje de Commewijne op te varen en te ankeren bij Frederiksdorp. We komen dan langs Fort Nieuw-Amsterdam en kunnen Margaretha en Frederiksdorp bezoeken. Hennie vindt het een machtig idee, iets anders dan anders. Het zou leuk zijn als we via via contact konden leggen met Ton Hagemeijer, de eigenaar van Frederiksdorp maar zonder toegang tot Facebook of LinkedIn kunnen we niet kijken of er connecties liggen.
Tegen zonsondergang zetten we de boom weer bak. Omdat woensdag bij de mariniers blauwe hapdag is maak ik mijn meegebrachte tsjiem-tsjiem, chinese oortjes en nasivlees uit blik. De oortjes en het nasivlees doe ik bijelkaar, de tsjiem-tsjiem met een uitje en knoflook want er is helaas geen kip. Chinese mie erbij en we hebben weer een godenmaal. Voor het eerst hebben we een heel aardige zonsondergang met een enkel wolkje. Ondertussen is de wind verder toegenomen en de oceaan vlak. De Pooh loopt rond de 7 knopen met minimale rol. In het donker denderen we over het water. Het is net of we in een TGV reizen zo stil gaat het. Zo kunnen we weer wat afstand afleggen alhoewel we in de loop van de nacht elke 4 uur een knoop verliezen. De temperatuur is zacht en we kunnen we buiten slapen. De nacht is helderder dan ooit. Ik spijbel een beetje en haal de hele nacht slaap in op de bank in het hondenhok.

Dag 11 - 11 dec

Koffie is deze ochtend hard nodig. De nacht was zeer onrustig zoals in de vorige blog te lezen was. Het is nu bewolkt maar droog en we kunnen weer buiten zitten. Allereerst zetten we de bazaan bij en de genua bak. Yorick broedt op een plan om de bevestiging van de boom aan de mast (de bel) weer terug te zetten. Hoger op de mast wordt de bel aan de rail bevestigd en dubbel gezekerd met zware spanbanden. Na een uurtje zit alles en maken we mooi snelheid met zo'n 7 knopen. Het schip ligt stabieler en rolt veel minder. Er wordt veel bijgeslapen door iedereen. Het hoogtepunt van de dag is de passage van een groot vrachtschip voor ons langs. We grappen dat we eindelijk gered worden na onze spannende nacht. We durven weer! Emile maakt een lekkere spaghetti carbonara met de nog aanwezig spek, champignons uit een potje en wat ui en knoflook. Aan het begin van de avond loopt de snelheid op tot boven de 8 knopen. We kijken naar deel 2 van Papillon nu Frans Guyana in de buurt komt. Ook over Suriname hebben we het veel. Ik schep enorm op over mijn lieve familie daar en wat ik allemaal gedaan heb en hoe mijn neven alles weten te regelen. Iedereen heeft veel oren naar een vistocht op de Suriname rivier. Dat wordt neef Frank lief aankijken. Nieuwe squals vormen zich rondom ons en rond middernacht, net bij aanvang van onze wacht natuurlijk, varen we een squal binnen. Op de radar is het gebied zo'n 20 mijl in doorsnee. Het weerlicht en begint te regenen. De snelheid loop verder op tot rond de 9 knopen. Terwijl we afwisselen met de hondenwacht loopt plotseling het schip uit de stuurautomaat. Ik sprint samen met Sjoerd naar buiten om de zaak op te vangen. Volledig doorweekt komen we weer het hondenhok binnen. Gelukkig is het daar warm (broeierig). Ik val in slaap op de bank in de woonkamer, daar is het (iets) koeler dan in de kooi

Dag 10 - 10 dec

Today I don't feel like doing anythin'. Deze tekst is zeer toepasselijk. De zon is er vroeg bij, de hemel en de oceaan schijnen ons blauw tegemoet. De dag begint met koffie, een vers boterhammetje, douchen op het achterdek en dan lui lezen in de zon. De stuurautomaat stuurt en de tijd verglijdt. We waren toen nog onwetend over wat ons te wachten stond. De vislijn gaat uit in de ijdele hoop op vis. We hebben al een klacht ingediend bij Hennie en Yorick dat het wel in de folder stond ;-). Als we de lijn ophalen blijkt de haak verdwenen te zijn. Er gaat een nieuwe nep squid op. Eerder deze week hebben we al heel wat squids verloren waaronder een roze die we "dze gay squid" (Duits accent) noemden. Ondertussen zien we om ons heen squalls die zie zich vormen (lokale onweerscomplexen). We hopen dat een van de buien even over ons heen komt voor een verfrissende zoetwaterdouche maar helaas, ook dat onderdeel van de folder kan niet waargemaakt worden. Dan ratelt de vislijn en Yorick en Thys zijn er als een speer bij. Langzaam wordt de lijn binnengehaald en zien we een mooie vis van ca 1 meter. Er klinkt gejuich aan boord als vlak bij de boot de vis van de lijn schiet. Weer geen sushi. De lijn gaat weer overboord maar met 7 knopen is het toch een hachelijke onderneming. Ondertussen komt het einddoel steeds dichterbij. De stuurautomaat geeft inmiddels aan dat we minder dan 100 uur te gaan hebben, dat zou betekenen vrijdag in Frans Guyana. Met een enorm geweld begint de vislijn te ratelen en nog voordat we erbij zijn loopt de volledige 250 meter van de molen en verdwijnt het geheel in de woelige wateren. No fish today (op de melodie van no milk today). Consequentie is dat we met 30 graden een maaltje eten van aardappelen, rode kool, appelmoes en "schnitzel" van blikham.
Om ons heen beginnen zich grote squall complexen te vormen. De gewenste douche komt dus in het donker. Met alle bewolking om ons heen is het volstrekt donker geworden en zie je geen verschil meer tussen oceaan en hemel. Geen sterren, geen maan. Yorick start de boordradar en we varen recht op een groot squall complex af. Het weerlicht 360 graden om ons heen en een striemende regen zet in terwijl de wind vlagerig toeneemt. Voor het eerst sinds ons vertrek zitten we in een afgesloten hondenhok (binnenkuip). Daar wordt het warm omdat de luiken dichtzitten vanwege de regen. Bij het wisselen van de wacht neemt de wind verder toe, het giert om het schip als een decemberstorm. Een schril contrast met de vredigheid van de ochtend. Het fok komt bak te staan en Thys, Sjoerd en Yorick kunnen in full gear (reddingsvesten en lifelines) het dek op. Het fok wil niet inrollen waardoor er druk komt op de voorkant van het schip. Het probleem moet snel verholpen worden. De motor wordt erbij gezet om koers en vaart dus besturing te houden. Een val is losgekomen en wikkelt zich mee. Na enkele pogingen lukt het tenslotte en komt de ploeg doorweekt terug in het hondenhok. Op grootzeil gaan het verder. De radar geeft aan dat we nieuwe complexen tegemoet varen en in de wind gaat het schip enorm te keer.
Om 4 uur begint onze hondenwacht, nog steeds weerlicht het overal om ons heen. Bij het schijnsel van de flitsen zien we de horizon in de gitzwarte nacht. Jacqueline loopt naar buiten en doet een verontrustende ontdekking. Het grootzeil is bovenin doormidden gescheurd en deels naar beneden gekomen. We wekken Yorick die het grootste deel van het zeil tussen de lazyjacks weet te krijgen, we starten de motor om op motorkracht verder te varen. Door het ontbreken van het grootzeil begint het schip enorm te rollen omdat de demping door het zeil ontbreekt waarbij we af en toe 30 graden hellen. Bij het ochtendlicht, rond 7 uur zullen we verder kijken. Opties zijn om het zeil van de bazaan als grootzeil te gebruiken of om op bazaan en genua verder te gaan. Hennie weet het bovenste deel van het zeil aan de val naar beneden te krijgen en bergt het grootzeil op de giek. Hij zet de boom om naar bakboord en we draaien de genua uit. Binnen in het hondenhok praten we na en is alles weer rustig alhoewel de wind verder aantrekt. Volgens Hennie horen bij problemen koffie en ik sta op het punt die te zetten als we opschrikken van een enorme dreun. De boom van de genua is van de mast geschoten! Alle hens aan dek! Het stormt volgens mij maar volgens Thys staat er een "fresh breeze" (dik 30 knopen wind, windkracht 7) maar ondertussen is het windalarm wel geactiveerd en piept onheilspellend. De oceaan kolkt en de de regen en spray komen in striemen de kuip binnen. Motor aan, genua inrollen. De bevelen worden over het dek geschreeuwd om boven het lawaai van de wind uit te komen. De genua loopt wederom vast en wordt over de ander boeg uitgerold om het opnieuw te proberen, dat lukt. De boom en trekken worden opgeruimd. De boom is volledig van de bevestiging op de mast gebroken. Ik heb weer meer respect gekregen voor de kracht van de wind. Het is mooi om te zien hoe beheerst Hennie en Yorick het probleem te lijf gaan waarbij Hennie 3 vuistregels hanteert; 1 rust, 2 controle van de situatie, 3 oplossen van het probleem. Met de genua aan de lijzijde varen we verder en maken al snel 6 knopen vaart. De rust keert weer op het schip. Terwijl de meeste squalls wegtrekken en een bleek zonnetje door de wolken priemt beginnen we aan de ochtendkoffie.

Dag 9 - 9 dec

Zondag. We maken goede voortgang. Vanochtend hebben we minder dan 1000 mijl te gaan en in de loop van de dag zullen we halverwege zijn. Het ritueel is dat we een broodje eten met koffie of thee en de problemen van de dag doornemen in de kuip. Dan wordt het dagprogramma opgesteld, meestal, lezen, slapen, lezen en wat slapen. Een hoogtepunt kan een rondje over het dek zijn. We worden begroet deze morgen door 2 grienden die even langszij komen. Van de badkamer op het achterdek wordt gretig gebruik gemaakt. We lopen vandaag zo'n 8 knopen en de puts (emmer) vullen met zeewater is wat listiger. Voor je het weet heb je een enorme ruk aan je arm en verlies je je evenwicht of de puts. De temperaturen zijn flink opgelopen. Droegen we de eerste nachten nog lange mouwen en een jack, nu is het heerlijk met een t-shirt. Overdag is het blote basten weer en is insmeren een must. Ondanks alle pogingen om een vis te vangen zijn we niet erg succesvol. Vandaag hebben we weer beet en Yorick en Sjoerd beginnen met het binnenhalen van de lijn. Een mai-mai springt boven het water uit maar met de waterski snelheden die we maken eindigt het avontuur in een mai-mai met een lip-job en weer geen vis voor ons. Rond 12 uur bereiken we het halfway point van onze trip en Yorick heeft voor het feest een grote stapel pannenkoeken gebakken met gevaar voor eigen leven (het is smoorheet in de kombuis). Apart, om geuren die ik associeer met Lage Vuursche te ruiken midden op de Atlantische Oceaan. Dat brengt me gelijk op een andere opvallende gewaarwording. Het schip maakt diverse geluiden en het kan dus gebeuren dat je denkt een politie sirene te horen, of een mobieltje of eksters. Geluiden die aan wal zo normaal zijn maar hier ondenkbaar. Ze doen me denken aan thuis en mijn "normale" leven.
Als Yorick 's middags denkt op het voordek eens even een lekker stukje te lezen valt hem op dat bevestiging van de boom van de genua een borgclip mist. Voordat ik verder ga is dit misschien een mooi moment om mijn nieuwe zeiltermen met jullie te delen. Het schip heeft 2 masten, de hoofdmast en de bazaan. Zeilen worden gehesen met lijnen die vallen genoemd worden. De kraanlijnen houden de gieken (de dwarsliggers waarop de zeilen rusten) op. Tussen mast en giek zitten lazyjacks, lijnen die ervoor zorgen dat het zeil bij het strijken netjes op de giek valt. Aan de gieken zitten de schoten, 1 aan loef (wind) en 1 aan de lijzijde. Daarmee kun je de giek aan bakboord (links) of stuurboord (rechts) zetten. Omdat we voor de wind gaan (dus de wind vanachter hebben) wordt de giek verankerd met de bulletalie om te voorkomen dat de giek door draaiing van de wind of beweging van de boot gijpt . Dat wil zeggen dat de wind het zeil met grote snelheid van de ene zijde naar de andere zijde rukt. Tussen de hoofdmast en de punt van de boot zit het fok. Wij gebruiken nu echter een genua, dat is een bollere vorm van een fok die je gebruikt bij het zeilen voor de wind. Voor maximaal zeiloppervlak staat het grootzeil aan stuurboord en de genua aan bakboord. Die wordt uit gehouden door de boom. Goed, de circlip (borgring) van de bevestiging van de boom aan de mast was weg en de pin kon eruit schieten. Dus de genua inrollen, de boom laten zakken en losmaken. Met een stuk draadeind maken we een nieuwe pin die vastgezet wordt met zelfborgende moeren. Omdat we toch bezig zijn gijpen we gelijk maar even voor een nieuwe koers. Het avondeten wordt verzorgd door Emile en Jacqueline die van de overgebleven tomaten en spek een lekkere pasta maken. Binnenkort gaan we volledig over op blikvoer.

Dag 8 - 8 dec

Een week op zee. Om mij heen kijkend zie ik donkerblauw water tot aan de einder in alle windrichtingen. In 7 dagen ben ik 1 keer een teken van leven tegengekomen en we hebben 1000 mijl (1800 km) gereisd op uitsluitend windkracht. Het is indrukwekkend. Overdag voel ik mij nietig op deze enorme plas water. Als de duisternis intreedt wordt de wereld beperkt tot alleen het schip. Terwijl we ons voortbewegen zijn het de sterren die de nacht grootsheid geven. Het geeft veel rust om op deze manier te reizen. Toegegeven, het kost meer tijd maar vergelijk het eens met vliegen. De haast om in te checken, de stress om niet te vroeg op Schiphol te zijn maar ook weer niet zo laat dat ik het vliegtuig mis. Negen uur later word ik dan gedropt in een compleet andere wereld en andere tijdzone. Hier gaat alles heel rustig. We verplaatsen ons met een snelheid van 7 knopen (7 zeemijl per uur, ongeveer 12,5 km/uur). Dus in een dag kom ik ongeveer 160 mijl (290 km) dichter bij het einddoel. We passeren op ons dode gemak 2 tijdzones van 1 uur. De noordoostpassaat duwt ons voort in zuidwestelijke richting en geeft ons als enige actie ongeveer 1 kleine koerswijziging per dag.
Ik verwonder mij over de golven en de wind. De oceaan kan het ene moment vrij rustig zijn en dan uit het niets nemen de golven in hoogte toe en komen we in een stuk waar het schip danst op de deining. Op de golf kijk ik ver weg naar de horizon, in het dal zie ik alleen maar water om mij heen. Turend over het water springt een grote school vliegen vissen voor de boot weg. Het zijn ware luchtacrobaten die enorme einden kunnen vliegen. Vogels komen nieuwsgierig kijken naar ons vanuit de lucht. Het dichtstbijzijnde land is 1000 mijl weg dus ze zijn een flink stuk uit de buurt. Ik geniet van de speelsheid van dolfijnen of de loomheid van grienden die ons begeleiden. Hoe moet dat geweest zijn voor ontdekkingsreizigers die de wereldzeeën bevoeren, of de slaven die over deze route vervoerd werden naar Suriname? Ter voorbereiding op Frans Guyana bekijken we Papillon. Het transport over zee naar Frans Guyana roept nu veel herkenning op. Gelukkig reis ik in relatieve luxe. We hebben elke ochtend vers brood en koken in avond. En ondertussen laat ik mijlen en tijden onder mij doorglijden.

Dag 7 - 7 dec

Onze (Jacqueline, Emile en ikzelf) dag begint om 00 uur met het einde van de middernachtwacht. Wij varen in de diepdonkere nacht zonder verlichting en Jacqueline kijkt nog een keer om de boot heen. Ze ziet licht in de verte. Voor het eerst in 4 dagen zien we een teken van menselijke activiteit. We vermoeden dat het een vissersboot is en Hennie zet de AIS aan om te kijken of de transponder van het schip aanstaat. We ontsteken het toplicht in onze mast. De AIS meldt dat het inderdaad om een Japanse vissersboot gaat de "Sushigama" 15. Volgens Hennie is het een moederschip van vissers op bruinvis en vinvis die de japanners vangen voor "wetenschappelijke" doeleinden. De positie wordt doorgegeven aan Seasheppard. We hebben de hondewacht en zien het ochtendgloren. Langzaam komt de zon op. Het is nu al opvallend warm aan dek en belooft een warme dag te worden. Vis kopen lijkt goedkoper dan zelf vangen want opnieuw verliezen we een vislijn met aas. We hopen echt op een mooie tonijn maar tot nu toe noppes. Yorick en Hennie willen de spanning opvoeren door een genaker bij te zetten. Dat is even een klusje maar als-ie staat loopt de snelheid al rap op naar 10 knopen. We hebben inmiddels ruim 500 mijl afgelegd, nog 1300 te gaan, ongeveer 9 dagen als we geen last krijgen van doldrums rond de evenaar. De koers die we moeten houden voor maximaal effect van de genaker is niet ideaal dus besluiten we om deze weer binnen te halen. Met 3 man op het voordek staan we klaar om de genaker weer naar binnen te trekken en dat lukt zonder al te veel problemen. Hoera! Hennie start de motor en Thys haalt de vislijn even binnen, zit er zowaar een vis aan maar formaat makreel. Hennie besluit er bouillon van te trekken en sap en vlees door de spaghetti te doen. Bij het opensnijden blijkt er kuit in de vis te zitten en we grappen "Abortusboot Pooh is gesignaleerd op de atlantische oceaan". Als de kop in de wind ligt hijs ik met Sjoerd het grootzeil als een flinke golf het voordek overspoelt en we kleddernat worden. Er is ook water in de luiken van de kooien gelopen. We vermoeden een grap van Hennie….De genua gaat weer uit en we lopen 6 to 7 knopen. Hennie en Yorick zijn clowns want ze hebben een nieuw idee. Een genaker zetten op de bazaan (de tweede mast). Zo gezegd zo gedaan en we zeilen dus nu met 1 genua, 1 grootzeil, en 1 genaker. Dat wordt uitgebreid op de foto gezet. Nu het achterdek "kindveilig" is gaan Yorick en ik pootjebaden vanuit onze nieuwe badkamer, sterke verhalen ophangend over haaien. Uit de kombuis komen heerlijk luchten van Hennies kookkunsten en het brood voor morgen staat al te rijzen. Rond 5 uur drinken we een biertje met een chipje. Van de chipszak maakt Yorick een nieuwe "lure" die kort daarop aanslaat maar geen vis oplevert. We ontdekken tijdens de borrel dat Yorick (23) en ik de benjamins aan boord zijn! We hebben ook een standaardgrap, ik vraag elke dag een keer "zijn we er al" (uit welke film komt dit?).
Tijdens de platvoetwacht van Thys en Sjoerd lig ik in de kuip te slapen als Thys alarm slaat. De genaker staat bak. Door op te loeven weet Thys hem weer goed te krijgen maar hij slaat opnieuw bak en raakt verdraaid. Nu is het alle hens aan dek. Thys, Sjoerd en Yorick gaan in het donker met vesten en lifelines om het dek op om de genaker binnen te halen. Het grootzeil staat inmiddels ook bak. De genua wordt snel ingerold en Hennie weet na veel manoeuvreren op de motor alles weer in goede banen te leiden. Zo, ons moment van spanning is voorbij. Bij inspectie in de kajuit blijkt de genaker gescheurd te zijn. Mogelijk moet er een stuk zeildoek vanuit NL mee naar Suriname. Als verassing vangen we met de boot dit keer geen vliegend vis maar een vogeltje. Het is een klein donkerkleurig vogeltje met witte stuit en meeuwenpoten (kleine burgemeester?) die bij het scheren over het dek tegen een openstaand luik is gevlogen. We geven hem wat rust in de hoop dat-ie weer opknapt. We horen vanuit Nederland verhalen over strenge vorst en sneeuw. Ongelofelijk want hier is het bijna 30 graden geweest vandaag. We verwachten meer wind en zijn op dit moment op 1200 mijl van Frans Guyana en hebben al 700 mijl afgelegd.