Het vissen wil maar niet lukken en we hebben een gesprek over overbevissing door o.a. Nederlanders en Japanners die met netten van wel 5 kilometer de de oceaan afstropen. Het is een onwerkelijk idee als je in de wijde omtrek geen schip ziet.
We gaan onze kansen op vis vergroten door een dode vliegende vis van het dek als aas te gebruiken. Yorick probeert de vis zo goed en zo kwaad als mogelijk aan de lijn te bevestigen. We gooien het uit maar de vis wordt door de kracht van onze snelheid uitelkaar gerukt. Dus maar weer terug op kunstaas, een soort inkvisje met ogen, die lijkt op een vliegende vis. Terwijl we in rust zijn begint de molen te ratelen. Beet! Bij het binnenhalen zien we een groen-geel gekleurde enigszins platte vis boven het water uitkomen. We denken een mai-mai ofwel dolphin fish. Het is een kleintje van ongeveer40 cm. Daar gaan we met zijn vieren niet van eten. Hennie slacht de vis vakkundig (een slag met de hamer) en snijdt er sushi van. Verser heb ik het nog nooit gehad. De vis heeft van zichzelf niet veel smaak maar met teriyaki saus is het heerlijk.
Wij hebben namiddagwacht en kookbeurt. De beschikbare ingrediënten zijn aubergine, ui, paprika, prei en speklapjes. Althans dat denken we want uit de koelkast komen dunne schouderkarbonaadjes ipv speklapjes. Het plan was de speklapjes in blokjes aan te braden daarna de groenten in een stoofpotje te garen en de spekblokjes weet toe te voegen. We besluiten nu een stoofpot a l'improvise te maken inclusief het vlees van de karbonades. Gekruid met italiaanse kruiden en knoflook. We eten er rijst bij en het smaakt heerlijk.
Na het eten wassen we af in de bloedhitte van de keuken want het brood staat in de oven. We trakteren onszelf op een film; de laatste James Bond - Skyfall, midden op de oceaan. Ik mis de helft doordat ik steeds in slaap val. Volgens Thys is het surrealistisch om achter in de kuip te liggen en uit de kajuit luide schoten te horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten