Today I don't feel like doing anythin'. Deze tekst is zeer toepasselijk. De zon is er vroeg bij, de hemel en de oceaan schijnen ons blauw tegemoet. De dag begint met koffie, een vers boterhammetje, douchen op het achterdek en dan lui lezen in de zon. De stuurautomaat stuurt en de tijd verglijdt. We waren toen nog onwetend over wat ons te wachten stond. De vislijn gaat uit in de ijdele hoop op vis. We hebben al een klacht ingediend bij Hennie en Yorick dat het wel in de folder stond ;-). Als we de lijn ophalen blijkt de haak verdwenen te zijn. Er gaat een nieuwe nep squid op. Eerder deze week hebben we al heel wat squids verloren waaronder een roze die we "dze gay squid" (Duits accent) noemden. Ondertussen zien we om ons heen squalls die zie zich vormen (lokale onweerscomplexen). We hopen dat een van de buien even over ons heen komt voor een verfrissende zoetwaterdouche maar helaas, ook dat onderdeel van de folder kan niet waargemaakt worden. Dan ratelt de vislijn en Yorick en Thys zijn er als een speer bij. Langzaam wordt de lijn binnengehaald en zien we een mooie vis van ca 1 meter. Er klinkt gejuich aan boord als vlak bij de boot de vis van de lijn schiet. Weer geen sushi. De lijn gaat weer overboord maar met 7 knopen is het toch een hachelijke onderneming. Ondertussen komt het einddoel steeds dichterbij. De stuurautomaat geeft inmiddels aan dat we minder dan 100 uur te gaan hebben, dat zou betekenen vrijdag in Frans Guyana. Met een enorm geweld begint de vislijn te ratelen en nog voordat we erbij zijn loopt de volledige 250 meter van de molen en verdwijnt het geheel in de woelige wateren. No fish today (op de melodie van no milk today). Consequentie is dat we met 30 graden een maaltje eten van aardappelen, rode kool, appelmoes en "schnitzel" van blikham.
Om ons heen beginnen zich grote squall complexen te vormen. De gewenste douche komt dus in het donker. Met alle bewolking om ons heen is het volstrekt donker geworden en zie je geen verschil meer tussen oceaan en hemel. Geen sterren, geen maan. Yorick start de boordradar en we varen recht op een groot squall complex af. Het weerlicht 360 graden om ons heen en een striemende regen zet in terwijl de wind vlagerig toeneemt. Voor het eerst sinds ons vertrek zitten we in een afgesloten hondenhok (binnenkuip). Daar wordt het warm omdat de luiken dichtzitten vanwege de regen. Bij het wisselen van de wacht neemt de wind verder toe, het giert om het schip als een decemberstorm. Een schril contrast met de vredigheid van de ochtend. Het fok komt bak te staan en Thys, Sjoerd en Yorick kunnen in full gear (reddingsvesten en lifelines) het dek op. Het fok wil niet inrollen waardoor er druk komt op de voorkant van het schip. Het probleem moet snel verholpen worden. De motor wordt erbij gezet om koers en vaart dus besturing te houden. Een val is losgekomen en wikkelt zich mee. Na enkele pogingen lukt het tenslotte en komt de ploeg doorweekt terug in het hondenhok. Op grootzeil gaan het verder. De radar geeft aan dat we nieuwe complexen tegemoet varen en in de wind gaat het schip enorm te keer.
Om 4 uur begint onze hondenwacht, nog steeds weerlicht het overal om ons heen. Bij het schijnsel van de flitsen zien we de horizon in de gitzwarte nacht. Jacqueline loopt naar buiten en doet een verontrustende ontdekking. Het grootzeil is bovenin doormidden gescheurd en deels naar beneden gekomen. We wekken Yorick die het grootste deel van het zeil tussen de lazyjacks weet te krijgen, we starten de motor om op motorkracht verder te varen. Door het ontbreken van het grootzeil begint het schip enorm te rollen omdat de demping door het zeil ontbreekt waarbij we af en toe 30 graden hellen. Bij het ochtendlicht, rond 7 uur zullen we verder kijken. Opties zijn om het zeil van de bazaan als grootzeil te gebruiken of om op bazaan en genua verder te gaan. Hennie weet het bovenste deel van het zeil aan de val naar beneden te krijgen en bergt het grootzeil op de giek. Hij zet de boom om naar bakboord en we draaien de genua uit. Binnen in het hondenhok praten we na en is alles weer rustig alhoewel de wind verder aantrekt. Volgens Hennie horen bij problemen koffie en ik sta op het punt die te zetten als we opschrikken van een enorme dreun. De boom van de genua is van de mast geschoten! Alle hens aan dek! Het stormt volgens mij maar volgens Thys staat er een "fresh breeze" (dik 30 knopen wind, windkracht 7) maar ondertussen is het windalarm wel geactiveerd en piept onheilspellend. De oceaan kolkt en de de regen en spray komen in striemen de kuip binnen. Motor aan, genua inrollen. De bevelen worden over het dek geschreeuwd om boven het lawaai van de wind uit te komen. De genua loopt wederom vast en wordt over de ander boeg uitgerold om het opnieuw te proberen, dat lukt. De boom en trekken worden opgeruimd. De boom is volledig van de bevestiging op de mast gebroken. Ik heb weer meer respect gekregen voor de kracht van de wind. Het is mooi om te zien hoe beheerst Hennie en Yorick het probleem te lijf gaan waarbij Hennie 3 vuistregels hanteert; 1 rust, 2 controle van de situatie, 3 oplossen van het probleem. Met de genua aan de lijzijde varen we verder en maken al snel 6 knopen vaart. De rust keert weer op het schip. Terwijl de meeste squalls wegtrekken en een bleek zonnetje door de wolken priemt beginnen we aan de ochtendkoffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten