Dag 20 – Einde van de reis

Vandaag is het immigratiedag. Om 8 uur zijn we bij de taxi. Pash brengt ons eerst naar de vreemdelingendienst. Daar aangekomen is het erg druk. Buiten staat een beambte te roken en we vragen waar we moeten zijn:”Even mijn sigaretje oproken dan kunt u met mij mee”. We hebben een crewlijst nodig maar die hebben we niet bij ons want dat was niet nodig volgens de MAS. “Mogen we een lijst met de hand schrijven?”. Dat mag, we krijgen 4 velletjes, en 3 carbonpapiertjes (voor de jongere lezers, doordrukvelletjes) en schrijven de lijst. Hennie stempelt deze af met een stempel van de Pooh. We krijgen stempels in ons paspoort en mogen nu naar de stand om een touristenkaart te kopen. Pash wacht op ons voor 60 SRD per uur (ong 15 euro) en brengt ons naar de stad. Daar zijn we direct aan de beurt en kopen we voor 20 euro/25 USD pp een touristenkaart. Nu kunnen we terug naar de vreemdelingendienst aan de rand van de stad. Ondertussen heb ik gebeld met een verhuurbedrijf om een busje te huren. Dat is beschikbaar. Na de stoelendans tussen vreemdelingenpolitie en consulaire zaken brengt Pash ons naar Meerzorg en halen we de auto op, het is een 7 persoons Noah. Ik ken het model want vorig jaar heb ik met mijn broer en zus met partners Brownsberg bedwongen. In de naastgelegen rotitent eten we roti of belegde broden (zoals de Surinamers zeggen). Dan stappen we in onze fonkelnieuwe (want 10 jaar oude) Noah en rijden terug naar het hotel. Sjoerd, Emile en Jacqueline gaan van boord vandaag. Emile vliegt terug en Sjoerd en Jacqueline verblijven nog een paar dagen elders in Paramaribo. Vandaag zullen ook Phyl en Yvonne en Max en Thom komen. Omdat Emile toch naar Zanderij moet besluiten we als verassing om ze op te halen. Neef Frank zou sowieso gaan en die verwachten ze. Onderweg brengen we Sjoerd weg en lopen we hopeloos vast in het verkeer waardoor we er anderhalf uur over doen. Als Emile aankomt is de vertrekhal leeg en blijkt de check-in gesloten. Emile kan waarschijnlijk nog mee maar zonder bagage. Die nemen we dus mee terug. Snel gaan we naar de aankomsthal. We vinden Frank en wachten op onze vrouwen en mijn kids. Rond half 8 kan ik Yvonne, Max en Thom eindelijk weer in mijn armen sluiten. Zij zullen nog een nacht de Pooh slapen en meevaren naar Domburg. Daarna gaan we naar neef Frank en Elvy om Kerstmis te vieren met de familie.

’s Avonds heeft Thys mooie afsluitende woorden voor Hennie en Yorick. We hebben een prachtige tocht gehad met indrukwekkende momenten. Uiteindelijk kom je in een ritme en kan de rust over je dalen. Ik kreeg ooit het advies om een week in een klooster te zitten. Dat gaat me wat ver maar dit komt er dicht bij en geeft grote innerlijke rust. Het is een bijzonder ervaring om dagenlang op de oceaan te varen en ik kan het iedereen aanraden. Voor allemaal een goede kerst een een fantastisch 2013.

Etienne