Tja, hoe kom je erbij om te besluiten een oversteek per zeilboot te maken als je eigenlijk geen zeilervaring hebt? Toen ik een jaar op 16 was heb ik leren zeilen van een goede vriend van mij. De zeilprincipes leerde ik op een Laser, altijd listig met de schoot die nog wel eens achter de spiegel wil blijven hangen met een gegarandeerd nat pak al gevolg. Daarna heb ik meer geleerd op een 5 meter bootje met fok en grootzeil en natuurlijk op een 16m2. Zeilen is geweldig. Op de kracht van de wind jezelf voortbewegen zouden we vandaag de dag misschien duurzaam noemen maar is natuurlijk een oervorm van transport en bovenal een fantastisch gevoel. Het is spelen met de kracht van de natuur.
In mijn studiejaren werden andere vormen van vocht belangrijker en verdween het zeilen naar de achtergrond. Het was vlak voor de geboorte van mijn oudste dat zeilen weer in beeld kwam. Thys nodigde ons uit voor een zeiltocht op de Paloma op de waddenzee. Het werd een memorabele tocht omdat we tijdens het droogvallen een fles champagne dronken en de zoon van Thys ons uiteindelijk terug moest zeilen. Daarna kwamen we jaarlijks terug voor een kortere of langere zeiltocht op de waddenzee.
In maart van dit jaar zaten Thys en ik te praten over het zeilen. Thys is zelf bezig met het ronden van de Middellandse Zee maar wij hebben allebei de droom om een keer de oceaan over te steken. Dat idee is bij mij opgekomen toen ik tijdens een zakenreis op Curacao een bekende longarts tegen het lijf liep in Otrabanda. Hij was single-handed naar de cariben gekomen en we kregen direct een uitnodiging om een bezoek aan hem op de boot te brengen. Hij vertelde honderduit over de tocht en had prachtige verhalen. Het leek mij een mooi avontuur.
Aangezien Thys op dit moment in Griekenland ligt was een overtocht met zijn schip geen optie maar Thys gaf aan mogelijk iets te weten. Toen we uitelkaar gingen zou hij op onderzoek uitgaan en mij iets laten weten.
