Dag 2

Ik slaap heel aardig en ben om 6.00 uur echt wakker. Onno en Thys ook. Thys moet eerst de bilge pomp maken met het onderdeel dat ik meebracht. Ondertussen lekker douchen in de haven. Onno heeft een bakker ontdekt en heerlijke croissants en pain chocolat gekocht. De reparatie loopt voorspoedig en ik ga met Onno nog wat belangrijke boodschappen halen zoals bier, koekjes en eieren. We gaan ook uitklaren.
Om 11 uur varen we uit. Met de  oostenwind kunnen we halve wind varen richting St Lucia, een zelfstandig eiland zuidelijk van Martinique. Het is ruim 30 zeemijl. In het begin halen we even 9,4 knopen maar gemiddeld doen we 5 knopen dus is het dik 6 uur.
Ik neem voor de zekerheid en pil tegen zeeziekte want echt ingeschommeld ben ik nog niet en ik heb weinig zin om brak over de railing te hangen. De straat tussen Martonique en St Lucia is aardig ruig en op 1 moment is er een golf waar Kaat  induikt als een duikboot en het water met veel kracht over het dek slaat tot aan de ramen van de kuip.
Daarna wordt het rustiger en maken we mooie snelheid, op genua, grootzeil een bazaan. Langzaam maar zeker passeren we een catamaran. Een hele prestatie met onze 20 ton staal tegen een polyester catamaran van 2 ton. De bemanning van de catamaran kan er wel om lachen en we zijn zo dichtbij dat we even "pleasantries" uitwisselen. Het is een prachtige tocht en onderweg zien we fregatvogels en op vis jagende vogels die ik niet ken maar het beste kan omschrijven als zwarte witte Jan van Genten.
We zien St Lucia al snel maar gaan er helemaal langs om zuidelijk voor anker te gaan in Souffiere Bay. In de baai worden we tegemoet gevaren door behulpzame mannen die ons vertellen dat we niet mogen ankeren maar moeten aanleggen bij de boeien. Dat doen we dus niet en als we ankeren komt de Marine Park Ranger langszij waar we aan betalen. We mogen liggen tot de ochtend maar als er een mooring vrij is in de ochtend moeten we daar naartoe gaan. Ankeren is nog wel een procedure. Het schip ligt met de achterzijde naar het strand. Voor aan het anker en achter met een lang touw aan een palmboom. Onno springt het water in om het touw aan land te brengen. Dat moet helaas nog een keer als we proberen iets dieper te liggen en het touw losschiet.
Maar dan liggen we aan een prachtig strandje met palmbomen, zo uit een Bounty reclame. De lokale jeugd zwemt nog in zee omdat het zondag is en ze maken een praatje en bietsen om een koekje dat ze krijgen. Direct aan het strand ligt op een verhoging een  mooi restaurant waar we wat gaan drinken en later eten. Eronder is Augustino aan het beeldhouwen in hout en bewonderen we zijn houten producten.
We eten heerlijke vis, garnalen met coquilles en biefstuk.  Om 20.30 ben ik doodop en gaan we terug Kaat. Ik val gelijk in slaap, de mannen nemen nog een afzakkertje.