1 December - Dag 1 Reizen naar de Pooh

Gistermiddag was een grote verrassing. Yvonne had een kleine surpriseparty geregeld. Het was enorm leuk en ontroerend om op deze wijze uitgezwaaid te worden.

Het is 3.30 als vanochtend de wekker gaat. Ik heb betere nachten gehad en dat komt vooral omdat Thom tussen ons in lag. Hij was verdrietig over mijn vertrek en kon niet slapen. Heerlijk om hem nog even dicht bij me te hebben maar niet bevorderlijk voor de nachtrust. Tegen 5.30 staan we voor de douane en nemen we echt afscheid. Thys van Phyl en ik van Yvonne, Max en Thom die het nog even moeilijk heeft. We stappen aan boord van onze rechtstreekse vlucht naar Sal alwaar de noordoostpassaat waait en het 23 graden is. Thys vindt het ongelofelijk dat we een maand geen kou zullen hebben. Het lijkt mij een aantrekkelijk idee! De vlucht duurt 6 uur, dat is bijna net zo langs als naar NY maar de beleving van afstand is minder, maar geeft aan dat de Pooh al en heel eind gevaren heeft.

Hotel Morabeza is luxe en we hebben een mooie kamer met zeezicht. We lopen naar de pier waar vissersbootjes met de vangst aan wal komen. We zien o.a. Yellowfin Tonijn en een Zwaardvis. Alles wordt vers op de pier schoongemaakt en verkocht. Op advies van Thys koop ik een extra zonnebril "Maybe Ray Ban". We eten een sandwich bij een bar en horen van Hennie dat we om 17.00 in Palmeira verwacht worden. Na wat opfrissen nemen we de taxi die ons voor 1500 CV escudoos ter plekke brengt (ca 15 euro). Daar treffen we op de kade Sjoerd, een van onze reisgenoten, en zijn vrouw Marianne die hem uit komt zwaaien.

We zien de Pooh liggen en later komen Hennie zijn maat Yorrick, Emiel en Jacqueline met het rubberbootje aan. Bij een lokaal knijpje drinken we wat en maken we kennis. Naast ons treffen we 2 nederlandse gezinnen aan die sinds juli onderweg zijn. Hun kinderen zijn uitgelaten, wel logisch als je lang aan boord bent geweest. Ook zij hebben het plan om naar Suriname over te steken. Een bijzondere onderneming lijkt me dat, met jonge kinderen.

Dan heeft Hennie een verrassing, we gaan eten bij een Kaapverdiaanse vriendin thuis. Ze heeft lekker gekookt met een bonenschotel en vis. Vol trots worden kinderen en kleinkinderen getoond. De mensen zijn hier mooi, vaak lang en slank. Als we weggaan klinkt overal muziek die klinkt als socca en zijn mensen op straat om te eten en te drinken.  De sfeer is goed en het voelt veilig.